Yamamoto Onderzoek – Tarassaco

Taraxacum is een plant die heel gewoon was in onze weiden en op het platteland, zozeer zelfs dat wij hem niet meer opmerken, bijna om beschouwd te worden als een onkruid onder de vele die spontaan groeien. De paardenbloem heeft echter een sterk achtergrondgebruik in de traditionele geneeskunde, dat in de loop der eeuwen verloren is gegaan. De naam paardenbloem komt van zijn bijzondere vorm, van de gekartelde randen van zijn bladeren die vaag lijken op de tanden van een katachtige, met lange, lancetvormige bladeren en getande randen. Het is bekend om zijn bijzondere eigenschap dat, na de bloei, boven op de stengel een klein, zacht rond formaat ontstaat, dat uit vele dopvruchtjes bestaat. Dit zaadhoofdje is het zaadje waarvan alle kinderen zich herinneren dat het ooit in hun leven is omgewaaid!

In voorbije eeuwen werd paardenbloem omschreven als een middel tegen de lever, dat ook andere toepassingen had in verband met wondgenezing en het vermogen om de diurese te stimuleren. Studies in de moderne kruidengeneeskunde bevestigden later deze positieve invloed op de lever, naast andere heilzame werkingen. Zelfs in de duizendjarige traditionele Chinese geneeskunde worden paardenbloemen gebruikt om de gezondheid van de lever te ondersteunen, de reiniging van de urinewegen te stimuleren, en om gezonde botten en gewrichten te bevorderen. In veel oude medische teksten werden paardenbloemen ook aanbevolen om infecties, huidproblemen zoals eczeem, en gewrichtspijn te behandelen. In de fytotherapie is de paardenbloem een natuurlijk middel dat gebruikt wordt vanwege zijn ontgiftende werking op de lever en de galblaas, met name worden de bladeren gebruikt om de nierfunctie te helpen en als een goede draineermiddel tegen het vasthouden van water. De bekendheid komt voort uit het feit dat de paardenbloemwortel interessante zuiverende eigenschappen heeft, die de gal-, lever- en nierfuncties stimuleren, en dus onze uitscheidingsorganen activeren: de lever, de nieren en de huid, en aanzetten tot de omzetting en eliminatie van gifstoffen via de ontlasting, de urine en het zweet.

Deze werkingen vloeien voort uit taraxacum s bijzondere samenstelling van elementen, waaronder triterpeenalcoholen, plantensterolen, inuline (vooral in de latex), bitterstoffen en minerale zouten (hoog is het kaliumgehalte), die de plant tonische en spijsverteringbevorderende eigenschappen verlenen. Het is echter in de wortel, waar de grootste hoeveelheid actieve bestanddelen geconcentreerd is, met de aanwezigheid van de vitamines A, B1, B2 B3, C, E, K, alfa- en betacaroteen, cryptoxanthine-beta, luteïne en zeaxanthine, calcium, natrium, ijzer, fosfor, kalium, magnesium, zink en selenium, looistoffen, flavonoïden, cafeïne- en cumarinezuur. Vooral tarassicine stimuleert de productie van speeksel, maag- en alvleeskliersappen, en gal, en vergemakkelijkt de lediging van de galblaas. Paardenbloemen bevatten ook inuline, dat als prebiotische vezel de bacteriële flora voedt en de darmtransit verbetert, en een doeltreffende, zachte laxerende werking uitoefent. De drainerende werking van de paardenbloem wordt daarentegen gegarandeerd door flavonoïden en kaliumzouten, die op het niveau van de nieren werken door de productie van urine en de afvoer van overtollige vloeistoffen te stimuleren, een werking die zeer gewaardeerd wordt door vrouwen met gezwollen benen, cellulitis, en het vasthouden van water.

Deze poel van sterk zuiverende, ontstekingsremmende en ontgiftende stoffen die paardenbloemen bevatten, vormen de heilzame faam die de plant in de loop der eeuwen in de traditionele geneeskunde bekend heeft gemaakt. Deze bioactieve bestanddelen bevorderen de afvoer van afvalstoffen (suikers, triglyceriden, cholesterol, en urinezuren), waardoor de paardenbloem een hepatoprotectieve plant is, geschikt in geval van leverfalen, geelzucht, en galstenen. In het bijzonder is de afscheidingsbevorderende werking van taraxicine niet beperkt tot de gal, maar stimuleert ook de afscheiding van alle klieren van het maag-darmstelsel (speeksel, maag-, alvleesklier-, darmsappen) en van de spieren van het spijsverteringsstelsel, wat de (secundaire) laxerende werking licht bevordert. Bovendien kunnen paardenbloemen de immunologische functie bevorderen en de immuunrespons van het lymfestelsel versterken. Het stikstofmonoxide (NO) dat erin zit, is betrokken bij de processen van regulering en verdediging van het immuunsysteem en werkt als een intracellulaire boodschapper, die de fagocytische activiteit van de cellen stimuleert.